Þetta eru mjög léleg blogg hjá mér þessa dagana. Það er bara svo rosalega mikið að gera í vinnunni, að ég kveiki varla á tölvunni þegar ég er kominn heim. Ég lofa að koma með góða færslu á næstu dögum. Þarf að einbeita mér að vinnuni þessa dagana.
Ég er kominn heim á ný eftir góða tvo daga á Hvanneyri að vinna með Gunnfríði og Magnúsi.
Í dag og á morgun er ég staddur á Hvanneyri að vinna. Stutt og gott í bili.
Dagurinn í dag hefur verið mjög góður. Byrjaði snemma þegar við Aníka fórum á fætur og kveiktum á sjónvarpinu, en stein sofnuðum þar aftur. Rétt eftir hádegið skriðum við svo “framúr” og gerðum okkur klár í afmælisveilsu tveggja frænda Aníku. Komum reyndar við í Kringlunni til að versla afmælisgjafir og brunuðum svo í Mosó. Þar átum við okkur vel södd af rjómakökum og alskyns góðgæti.
Við hjónin ætluðum að líta á bikarúrslitaleikinn í laugardalshöllinni, KR – Stjarnan. En þar sem afmælið var nokkurn veginn á sama tíma þá náðum við ekki að fara á leikinn. Úrslit leiksins voru aftur á móti mjög skemmtileg. Frábært að Stjarnan hafi tekið þetta!
Allavegana .. góður dagur
Þar til á morgun, “sjáumst”.
Jóhann Guðrún fer fyrir hönd okkar Íslendinga til Moskvu í maí til að taka þátt í Eurovision. Aftur á móti er miklu skemmtilegra að segja frá því að kona mín, Aníka Lind, er sú sem sá um hárið á henni Jóhönnu fyrir keppnina. Það er greinilega það sem gerði útslagið í sigri hennar í kvöld.
Myndin er fengin af mbl.is
Það er nú lítið að blogga um í dag. Aftur á móti er hægt að segja frá því að Aníka er orðin svo tæknivædd að hún er komin með iPhone.
Hvað er málið með alla þessa bíla út í vegkanti þegar mar keyrur um stór Reykjavíkursvæðið. Ég er að sjá í það minnsta 3-4 bíla á leiðinni í og úr vinnu á daginn. Þetta eru ekkert eld gamlir bílar sem eru óökufærir. Sumir hverjir bara frekar nýlegir og fínustu bílar. Ekki lentu þeir í árekstri, því ekkert sést á þeim. Ég velti þessu fyrir mér, og held að bílarnir hljóta að vera bensínlausir.
Ég bara spyr. Nenna Reykvíkingar ekki að taka bensín?
(skrifað 12. feb 2009)
Hér kemur stutt saga frá því við Aníka vorum á leiðnni heim eftir vinnu í dag. Ég bendi henni á kross við vegkantinn, og segi; “Sjáðu krossinn, það hefur orðið bílsslys þarna”. Aníka snýr sér við og segir “Ha? Er dautt hross?”
Það er ljótt að segja, en ég sprakk úr hlátri. Það var ekki eitt hross að sjá. 
Ég hálf vorkenni David 
